sjálfsmyndir kennara

bóndi, leikskólakennari, sérfræðingur í velferðarráðuneytinu, vísindamaður hjá CERN, afleiðugreinir hjá Íslandsbanka, grunnskólakennari, kafari, leyniskytta, bakari, hjúkrunarfræðingur, einræðisherra, listamaður, forritari, svæfingalæknir....

Hvaða stétt er það sem við framhaldsskólakennarar tengjum okkur helst við í sjálfsmynd okkar? Hef heyrt því fleygt að mörgum framhaldsskólakennurum finnst þeir ekki eiga samleið með t.d. leikskólakennurum, og þá eru þeir sennilega frekar með hugann hjá félögum okkar hjá CERN, velferðarráðuneytinu (á það ekki annars að vera með litlum?) og Íslandsbanka.

Ég persónulega er frekar væmin týpa og lít á grunnskóla- og leikskólakennara sem þær stéttir sem ég eigi helst samleið með: og að svo eigum við öll saman að öllu leyti helst að finna okkur samleið með listamanninum; skólastarf er að mínu mati skapandi starf og mér finnst það gott og notalegt að hugsa um það þannig.

Reyndar finnst mér samt bóndatenginin líka áhugaverð; og í þeirri líkingu er þá líklega litið á nemendur sem búfénað..... (manni þykir vænt um greyin en sendir þau samt í sláturhúsið).

upplifun, innlifun og virkni

Ég er með það á heilanum um þessar mundir (og hef haft um skeið) að nýta spunaspil i kennslu og hef feimnislega verið að prófa mig áfram með það. Þessi pæling tengist því sem mér finnst mikilvægt það er að auka virkni nemenda og þátttöku í eigin námi. Margvíslegar og ýmsar aðferðir aðrar eru til til að gera þetta, mikil ósköp, og ég hef prófað margt í þeim efnum, stundum með góðum árangri, stundum síðri.

Ég held að virkni hljóti að einhverju leyti að felast í upplifun og innlifun. Ég er þess nokkuð viss að tungumálanám verður best við þær aðstæður að maður upplifi eitthvað og sökkvi sér í það og orðin og málið tengjast inn í net upplifunarinnar og mynda síðan þekkingu og færni til frambúðar. Próf og eyðufyllingar gera þetta kannski fyrir suma, en ekki alla.

Ég hef þá skoðun að samræður, sögur og leikir séu besti farvegur sem í boði er. Spunaspilin hafa þann dásamlega eiginleika að vera þetta allt í senn. En eins og þau liggja fyrir hafa þau ýmsa ágalla - áskorunin er að sníða þá af og skapa kröftugt, frumlegt og nýstárlegt tæki til náms; upplifunar, innlifunar og virkni!