Ofmat

Ég held að íslenskir skólir eigi við ofmatsvanda að etja. Þá alveg sérstaklega framhaldsskólar. Í týpískum áfanga er það þannig að

farið er yfir efnið
unnið er verkefni úr efninu (mat)
prófað er úr efninu í skyndiprófi (mat)
prófað er úr efninu á lokaprófi (mat)

Þannig er hver efnisþáttur þrímetinn á þremur mánuðum.

Þetta er vitaskuld algjölega galið.

Það þarf ekki að gera verkefni úr eða prófa allt, ekki einu sinni einu sinni.

Ef það á að prófa úr efni sem er verið að vinna með í eina önn er nóg að gera það einu sinni (á skyndiprófi eða lokaprófi). Sú hugmynd að það verði að hafa skyndipróf svo nemendur "viti hvernig eigi að taka próf" er fráleit.

Mér leiðist námsmat alveg ofsalega, en ég er ekki endilega á móti því. Mér finnst að kennari ætti fyrst og fremst að ... tja .... kenna. Skondin hugmynd.

Orkan sem fer í að búa til og fara yfir öll þessi endalausu próf og verkefni ætti að vera í að hanna áhugaverðar kennslustundir og námsferla, að hugsa um og sinna velferð nemenda og að sökkva sér í nýjungar og ferska strauma í kennslugreininni sinni.

Það fyndna er að það bað okkur engin um að hafa þetta svona og það er engin sérstök krafa frá neinum að þetta eigi að vera svona... Nemendur kvarta undan alltof miklu álagi, og þetta álag er heimasmíðað af okkur og er ekki að skila neinu í auknu námi hjá krökkunum, hvað þá að þetta geri þau að betri manneskjum.

Ég legg til að hver kennari minnki tímann sem hann ver í mat um 30-50% og nýti hann í eitthvað annað starfstengt, og sjá ég held að menntakerfið verði miklu betra, minni kulnun, betra nám, rólegri kennslustundir og ég veit ekki hvað.

Og svo legg ég til róttæka endurskoðun áfangakerfisins. 

Hvatningarverðlaun - alskonar

Í umræðuhópum um skólamál á Facebook hafa myndast miklir þræðir út af hvatningarverðlaunum skóla og frístundaráðs.  Því miður hefur umræðan bara verið um símalausa Ölduselsskólann, en hin eru líka vægast sagt eftirtektarverð. Mér finnst þessi verðlaun til marks um að ótrúlega margt spennandi og jákvætt er í gangi í skólum landsins á öllum stigum og ég er ótrúlega stoltur og glaður að vera kennari á Íslandi.

Verkefnið í Foldaskóli sem snýr að því að vinna með og hvetja til spilunar á hlutverkaspilum er náttúrulega frábært. Aukin leikur og spilun í skólum, í námi og frístundastarfi er alveg frábært og hlutverkaleikir eru sérstaklega fallnir til að styrkja félagsfærni, sköpunargáfu og frumkvæði hjá nemendum - roll for initiative segi ég nú bara.

Verkefnið með bangsagístingarnar í Seljaskóla og styrking skólasafnsins sem þar er á ferðinni hljómar líka frábærlega. Hér er líka um að ræða skapandi verkefni þar sem leikurinn og ímyndunaraflið fær lausan taum. Í þessari viðurkenningu sér maður líka hvernig það eru oft ákveðnir eldhugar sem hrífa fólk með sér sem gera að verkefni fá aukabúst og verða að einhverju sem getur haft umbreytandi kraft.

Símalausa verkefnið í Ölduselsskóla er svo verkefnið sem bitist hefur verið um. Fram stíga ákafir stuðningsmenn upplýsingatækninnar og svo jafnákafir hatursmenn símanna. Sem starfandi kennari þá veit ég að innreið símanna er mikil áskorun, og þarna hefur Ölduselsskóli valið ákveðna leið. Ég er ekki endilega viss um að hún sé haldbær til framtíðar, en hins vegar ef ég hef skilið rétt var farinn lýðræðisleg leið í hönnun verkefnisins og það sé nokkuð góð samstaða um þetta í skólanum. Ég held að hérna komum við að alskonar - er ekki gott að hafa bæði tæknióða og tæknitrega skóla ... alveg eins og það er gott að hafa bæði stranga og afslappaða kennara .... verkgreinar og bóklegar greinar; þögn og hávaða? Þurfum við ekki að prófa alskonar þegar við tökumst á við nýjungar og sýna því virðingu sem fólk er að þreifa sig áfram með?

Verðlaun af þessu tagi eru held ég frábær leið til að vekja athygli á því sem er vel gert og líka til að fagna fjölbreytileikanum - og í þessum verðlaunum þá eru tvö af þremur verkefnum um eflingu leiksins sem náttúrulega gleður mig alveg sérstaklega.

Áfram alskonar  - roll for iniative!